PS
Eigenlijk ben ik Jezus
Met een beetje apparatuur.
Station Noord 2012-2013
Britt Bakker
Wat is Station Noord?
Station Noord is, op initiatief van het Grand Theatre, een samenwerkingsverband van de noordelijke theaterproducenten: De Noorderlingen, het NNT, De Citadel, Tryater, de PeerGroup en het Grand Theatre zelf. Station Noord is een tussenstation voor afgestudeerde acteurs/theatermakers om in dit levendige theaterklimaat in de noordelijke regio een seizoen lang mee te spelen, mee te werken en onderzoek te doen.
Het Station biedt een unieke kans om na de afronding van de studie je niet meteen vast te leggen in een bepaalde discipline maar in een professionele omgeving ervaring op te doen door mee te spelen in een voorstelling (volwassen, jeugd en/of kindervoorstelling), een onderzoeksproject te maken en het Noorden met jouw aanwezigheid te verrijken.
De geselecteerde makers wonen en werken voor de looptijd van het programma in Groningen en zijn in dienst van Station Noord. Het Station Noord-programma valt binnen een theaterseizoen. De verantwoordelijkheid voor de selectie en begeleiding ligt bij de artistieke leiders van de noordelijke theaterproducenten. De directe coaching en begeleiding is gedelegeerd aan het Grand Theatre en De Noorderlingen.
2 opmerkingen:
Dag 1, gelopen van Groningen naar Zuidlaren,
Veel weilanden, veel mist, weinig mensen.
Een paar met hond.
Kano vereniging Groningen met winterstop, net zoals het Nuvon natuurvriendenhuis, theetuin Sassenheim en de pensions die ik onderweg passeer.
De paar mensen die ik tegenkom zijn vluchtig in vergelijking met mij. Stappen in of uit auto's, met het doel wat ze daarbij voor ogen hebbben.
Ik heb geen doel.
Ze kijken mij aan met blik die zowel respect uitdruikt als medelijden. Waarom loop je in Gods naam het Pieterpad, meisje.
Ik merk dat ik me meer verbonden voel met alle beesten die ik tegenkom onderweg.
De schapen, geiten en ezels. Hun kauwen heeft iets boeddhistisch. Lachend omdat ze geen welvaard en geen vooruitgang wensen.
In elk geval is dat mijn projectie.
Ik probeer onder de beschaving te voelen, mijn handen onder de plooien van Nederland te steken en waar ik als eerste bij uitkom zijn de poten van een schaap.
Is ook logisch.
In Gods naam, Christof komt uit Polen en heeft aan zijn muur één foto hangen. Dolfijnen die opspringen uit zee. Hij was zeeman, werkt nu als lasser omdat zijn gezin het ondraaglijk vond als ze hem zo lang moesten missen. Nu mist hij de zee meer dan zijn gezin Hij vertelde mij gisteravond hoe hij tegen Nederland aan kijkt. Hij begreep niet waarom ik aan het lopen was, kunst was hem uberhaupt een raadsel. Je werkt om geld te verdienen om aan een nieuwe auto uit te kunnen geven en op te sturen aan je gezin. Niet om kunst te maken.
Christof denkt dat de hele Nederlandse overheid corrupt is.
Hij zag in de havens van Rotterdam hoe er Poolse groenten werd verkocht, maar in die winkels werkelijk vodka en sigaretten werden verkocht. Denk je dat jullie overheid daar belasting van krijgt?
What do you think, he? Its all in the own pocket.
Waarbij Christof eerst een ketsend gebaar met zijn handen maakt,
En daarna met zijn handen over de zakken van zijn pluche kamerjas wrijft.
Dit doet hij vaker. Hij zit wijdsbeens en ik vraag me soms af of hij een onderbroek aan heeft of dat ik straks in de Poolse God zijn naam Christofs geslacht even te zien krijg. Christof verteld over de vrouwen die hij in havens heeft ontmoet, maar met mij wil hij vrienden worden.
En ik wil vrienden worden met Christof omdat hij vertelt dat hij wil dansen in discotheken om samen te dansen, en niet, zoals apen doen, gescheiden met de handen in de lucht. Hij wil 's ochtends opstaan en de ander nog voelen.
Christof heeft geen cdspeler en in Zuidlaren heb ik geen bereik met internet dus ik kan Chrsitof niet naar zijn favoriete muziek vragen. Maar dat is ook overbodig.
Op weg naar Gasselte, Gegroet.
Een reactie posten