De wereld is een grote draaiende bol. Dat is iets wat waar is, totdat het tegendeel wordt bewezen.
Ik ben in Lelystad waar ik heel diep heb geslapen onder de koepel van vrede in Sidhadorp.
Ik liep gister door de polder van Swifterbant naar Lelystad en het was zo mooi. Ik liep over een rotonde die wat hoger lag en daar spreidde zich het uigestrekte drooggepompte kleiland voor mij uit. De zon brak door de grijze wolken boven de windmolens die de lampen van de huiskamers en keukens van de mensen aandraaien. De grondontwerpers bedachten dat er nieuw land moest zijn, en ze maakten nieuw land. De Goden schijnen ons uit klei te hebben gebakken, maar de Hollanders veranderden de zee in klei. De Hollanders zijn altijd een trots volk geweest en hier bovenop een dijk begrijp ik dat wel. Onder de windmolens grazen schapen en er vliegen tegelijkertijd vijf soorten vogels op. Dan is het opeens weer zo otzettend mooi, dit land. Ik luister Bob Dylan en loop licht door een greppel met modder en gras plakkaten.
Toen kwam ik een onderzoeker tegen, wie zijn lunch wandeling maakte. We luisterden Erbarme Dich uit de Matheus Passion en keken naar de zon op de polder. Een vrijwilliger, Ben (80) van de kinderboerderij in Swifterbant vertelde mij dat het moeilijk is, in de dorpen in de polder. De bevolkingsaantallen groeien niet. Winkelpanden staan leeg en je merkt toch dat de lager opgeleiden hier komen omdat de huur niet hoog is. Swifterbant maakte op mij geen gezellige indruk. En dan sta ik tien kilometer verder opeens hier. De hemel schijnt een winters licht over deze kleigrond. Twee mensen staan de Matheus Passion te luisteren, één glundert en zegt dat hij in dertig jaar nog nooit zoiets heeft meegemaakt. Hij loop stralend weg en verdwijnt als rozijn op de dieptelijn naar zijn laboratoriumtafel. De heer God is voor mij nogsteeds niet iets aannemelijks, maar vandaag was wel een dag vol gratie en, ja, Hoop. Ook bij de mensen in Sidhadorp waar ik nu ben. Ik at in het vegetarische restaurant en praatte met Willem, een saxofonist wie drie dagen per week in Sidhadorp woont. Hij vond me moedig en vond mijn zoektocht mooi. De appeltaart was waanzinig lekker. Eindelijk warme broodjes, warme glimlachen en in de knikjes op straat ligt weer iets wat ik al dagen lang niet heb gezien. Gratie.
http://www.youtube.com/watch?v=0WLedpz9a40
Geen opmerkingen:
Een reactie posten