De ijsmijn

Er ligt hier overal ijs,
allemaal bedolven onder de sneeuw
die moet dus eerst weg voor ik erbij kan
gemiddelde temperatuur -20 graden celsius
dat is koud
gr
p

Brief aan de Zweedse Autobestuurders

Beste Zweden,
Sorry voor mijn rijgedrag,
Ik weet dat ik lijk op 80 jarige oma
Ik word ook gek van mensen die 50 rijden waar je 90 mag.
Maar ik durf niet harder.
U knippert en zoeft dan ook terecht voorbij.
Als ik enkele van u daarna in de berm zag hangen, hoop ik dat u even aan deze twingo heeft gedacht
Groet pieter

het vertrek

Met het kerstdiner nog in de maag vertrek ik
ik heb beloofd aan mijn Ouders en vriendin dat ik gevaarlijke experimenten niet alleen uitvoer.
Niet door het ijs zakken, dat is het belangrijkste
Dat heb ik beloofd
En nu naar het noorden
maar eerst op de boot

Pieter naar het noorden

De voorbereiding
Dat het vriest is zeker.
Ik neem liever te veel kleren mee dan te weinig
Veel meenemen in een Renault Twingo is een contradictie
Ik neem zoveel Mogelijk mee.


De 5 belangrijkste dingen die ik meeneem
Thermisch ondergoed uit de jaren stillekes
Een zaklamp
Een Boormachine
Kettingzaag
Bommetjes



Het begon met deze brief
Brief aan Jan Stelma , artistiek directeur Grand-Theatre

Ooh ooh jan
Kort door de bocht,
Ik haat de ijsfabrieken ,ik wil naar het noorden

Hoe langer en hoe meer ik te weten kom over de ijsblokken hoe stommer ik het vind.
En ze zijn duur , dat steekt me nog het meeste tegen.
Er zijn blokken die van een degelijke groot zijn, 2 meter op 120 en 50 cm, maar die kosten 500 tot 600 euro per stuk, zonder btw en transport,
Dat vind ik heel duur
Andere blokken zijn dan weer goedkoper, maar worden dan wel weer klein

Als ik mijn expeditie bekijk vind ik dat veel kloppender
Een kettingzaag en het ijs onder mijn voeten

Ik weet dat blokken naast een fabriek laten ontploffen misschien simpeler is
Maar het klopt gewoon niet, het is me te veel fastfood
Ik zie zoveel mogelijkheden daar op een dichtgevroren meer
Laat me maar bevroren tenen krijgen, slapen in een camiontte
En ze er zelf uithalen,
Dat lijkt mij het echte werk

Niet door het ijs zakken, een ijsblok meenemen
En dat in het grand laten ontploffen
Dat is hoe ik het zie,

Kunnen we hierover deze week nog eens praten, discussiëren, vechten, moorden en begraven

Goede Groeten
Pieter

Het (voorlopige) einde van AFTERLOVE

Afterlove, mijn eigen productie bij het Grand Theatre, is gedaan, en ik mis het nu al.

Met heel veel plezier heb ik die twee voorstellingen samen met de mannen in het Grand Theatre gespeeld. Het werkproces was voor mij wederom zeer leerzaam. We hebben veel gelachen, veel geklierd, veel uitgeprobeerd en heel vaak ook lekker gegeten.

Vijf compleet verschillende mensen bij elkaar die een voorstelling hebben gemaakt waar ik trots op ben. Vier mannen en een vrouw. Het raden van wat de meeste gespreksonderwerpen waren buiten de voorstelling zal geen uitdaging zijn. Af en toe waren we een stelletje ongeregelden bij elkaar. Maar fuck wat hebben we hard gewerkt. Nu wachten we de montage van de registratie af om die naar festivals op te sturen. Het zou doodzonde zijn als we hem niet vaker zouden gaan spelen.

De reacties waren uiteenlopend, maar overwegend positief. Ik had het ook niet anders verwacht. Ik maak tenslotte altijd voorstellingen die niet ieder mans ding zijn. Ook bij deze performance waren sommige toeschouwers er helemaal weg van, en sommige konden er niet zoveel mee. En die gaan dan lekker na afloop in discussie met elkaar. Heerlijk. Het was goed vertoeven in het Grand, met alles erop en eraan inclusief familie gevoel. De dag na de première ben ik meteen met de repetities begonnen bij het NNT, voor de musical. Ja ja. En wel genaamd: HEELHUIDS EN HALSOVERKOP. Regie is in handen van Ko van den Bosch en Guy Weizman van Guy en Roni. Over 4 weken gaan we al try-outen. The show goes on.

Advertentie Via Appia

Ook al is de inhoud van onze kas beperkt, toch heeft Via Appia kans gezien een mini advertentie te zetten in de Groene Amsterdammer. Zie hier het resultaat. Onze eerste advertentie.

Een poging om te verwoorden

Wie zijn de lezers van dit fabelachtige weblog.
Wie zijn de bezoekers van een voorstelling die je maakt.
We repeteren voor een publiek waarvan we nooit weten of ze eigenlijk wel
geinteresseerd zijn in wat we maken. Zijn het wel onderwerpen waar ze iets
mee kunnen.
Betrokkenheid bij in ieder geval de wereld waar je in leeft is een noodzakelijkheid.
Theater is een kunstvorm die bestaat bij de gratie van zijn publiek en dient daar dus
misschien ook wel rekening mee te houden. Zich er in elk geval door te laten beinvloeden.

Het is oktober en het eerste project dat mij aangeboden word om aan deel te nemen is
'Amen is af' bij de Peergroup. Een locatie voorstelling in het dorpje Amen.
Wat! Timmeren?, Doekje spannen, oven opstoken en allemaal buiten. Het is winter jongens!
Brooddeeg kneden en waanzinnig vage besprekingen bijwonen.
Nou ja ik ben klaar met school en geniet overal wel van, heerlijk buiten. Maf klein Drents dorp.
Dan opzoek naar materiaal. Het dorp in kaart brengen, praten met bewoners. Sally en ik zetten onze eerste stappen, door met Mientje te praten. Een oude vrouw die haar leven lang al in Amen woont. Een ontmoeting met het onbekende, levert ons een enorme energie op en enthousiasme.
Ja het onbekende is aantrekkelijk en genereus, maar wat zijn de consequenties.
We zuigen ons vol met verhalen en uiteindelijk beland ik voor 3 dagen op een boederij. Full-time. Elke avond dagboekje aanleggen. Werken. En leuk dat het was. Daaruit vloede uiteindelijk een deel van de voorstelling. Het verhaal word lang.......dus...
Uiteindelijk staat er een voorstelling, waarop je kritiek kan geven. Maar een voorstelling met een verhaal! Met draagkracht vanuit een heel dorp en een voorstelling die voor onze ogen een dorp in beweging zet! Het proces is belangrijker dan de uiteindelijke voorstelling. De voorstelling is een middel. Een pracht middel, maar o wat is het proces mooi en wat zijn mensen bizar verschillend. Een maand later staan we met een door Henri Alles gemaakte krant met z'n ALLEN terug in het dorp een sloot koffie te verwerken. Lang leve het leven.

Nu ben ik vollop bezig met de wereld om mij heen. Hoe steekt dit Groningse landschap in elkaar. Wat zijn nou eigenlijk de beeldbepalende bedrijven in de regio. Waar zijn de mensen te vinden die theater of kunst een warm hart toedragen. Zijn er mogelijkheden om het theater op een andere manier te financieren. Om een eigen gezelschap op te richten, dat zich ondernemend opstelt. Is het mogelijk om zonder je ziel te verkopen. Toch mooie dingen ook voor bedrijven te maken. Want als we er zelf bij zijn kunnen we toch gewoon goeie voorstellingen maken.
Alles door elkaar levert 'Via Appia theatergezelschap' op. We komen terecht op de Miljonairs Fair en op dit moment maken we onze eerste 'Pilot' voorstelling.
Een voorvertoning vind binnenkort plaats.
Nieuwsgierig: www.via-appia-theater.com bied al iets meer informatie, later hopelijk nog meer.

IJbert

Station Noord 2008-2009

De jonge theatermakers die in seizoen 2008-2009 Station Noord op de rails houden zijn:
Rory De Groot en Pieter van den Bosch
Zij zullen u op de hoogte houden van hun Station Noord Jaar via deze blog
veel plezier.



Hallo
Ik ben Pieter Van den Bosch
ik ben geboren in België.
Ik ben Vorig jaar afgestudeerd aan de performanceopleiding van de toneelacademie van Maastricht

Ik ben in het bezit van mijn diploma pyrotechniek
Als afstudeerproject maakte ik aan de toneelacademie Jos
jos is een schaap waarmee ik enkele maanden samenleefde en op pad Ging.
Jos staat nu in de wei van Berbke de stem docente van Maastricht.

Ik ben dit jaar werkzaam bij het Nnt, het Grand-Theatre, Tryater en De Peergroup