Blaffende blueszanger en Halleluja Amen

Gegroet, Ik ben niet verdwenen van de aardbodem, niet ontvoerd maar zat in Urk zonder internet. Niet op mijn laptop en niet op mijn telefoon. Nu zit ik in Swifterbant op een bankje, Zuidelijker in de Polder met mijn iPhone. Ik was vrijdag in Zwolle. Een biertje gedronken met dronken pubers op vrijdagmiddag Happy Hour, Drie cafes naast elkaar met dranghekken waar achter gerookt wordt. Ik liep het museum in en daar was een tentoonstelling over Nieuw Licht, Kunstenaars die onder erbamelijke omstandigheden zichzelf neerzetten en portretteren in de natuur. Of het werk van een man die de hertjes filmde die tegenwoordig in de sneeuw ronddartelen op het terrein van Auschwitz. Er gingen ook collages over Hitler die graag zijn soldaten vergeleek met de natuur. Mannen als statige, sterke bomen. Ik praatte met mensen en vroeg of ze het voldoende vonden, Een zelfportret in de sneeuw als kunst. Het antwoord was nee, Maar het was misschien niet de kunst die niet voldoende was maar de bezoekers die het af lieten weten. Luid pratend liet een vrouw haar kind schreeuwend rondrennen. De jongen van een jaar of vijf rende en rende. Na een tijd hurkte ik bij hem neer en zei: Weet je dat we in een museum zijn? Nee, zei de jongen. Er hangen hier allemaal plaatjes, foto's aan de muren, 'nee niet waar' zegt hij. 'jawel, daar. Zie je? Daar kijken wij dan naar en zijn een beetje stil. Hoe leg je dat uit aan een jongen van vijf. Zijn moeder schreeuwt naar haar vriendin, Of ze nog even beneden zullen kijken of dat ze koffie gaan drinken. 'ik wacht beneden in de gang. IK WACHT BENEDEN IN DE GANG' Dan kijkt ze mij sloom maar niet vriendelijk aan. Vrijdagavond nog een avond met ouwe Zwolse rockers naar De Shaggy Dogs staan luisteren in een kroeg. Een Franse bluesband mét blaffende zanger. We hadden het over muziek, De zanger had een goeie act en een goed pak. De volgende morgen naar Urk gegaan, Maar mijn vingers zijn nu zo koud van buiten op een iPhone dit tikken dat ik daar later meer over schrijf. Urk verdient het om mooi neergeschreven te worden, Het wordt het lezen waard. Groeten uit de polder Eva