dinsdag 14 februari 2012

Laatste repetitieweken van Eva en Simone

Wat is het toch lekker als iets gaat! Stroomt! We hebben iets waarbinnen opeens alles kan. Dingen met een fijn dof geluid op zijn plaats vallen. We hebben veel gezocht naar wat dit moest zijn, maar het eindeloos zoeken levert volgens mij zeker een nuance op waardoor het stuk (Nu!) best mooi lijkt te worden. Vanmiddag kwam Nhung onverwachts langs, onze oud klasgenoot van ons van de toneelschool, die ook bij Station Noord een Oerolvoorstelling gaat maken. We zouden voor haar een stukje spelen, maar het liep wel dus hebben we doorgespeeld tot het einde. Waar wel een kwartje viel, een punchstatement werd gemaakt, een stilte voor het 'nou, dit ongeveer.' van onze kant. En Nhung gaf ons terug wat wij terug wilde hebben.

Het stuk bestaat, zoals je op het vorige tekeningetje kan zien, uit twee lagen. Vanaf de achterste laag aanschouwen wij de wereld en de mensen op die wereld, vouwen wij Nederland open en de voorste laag. De laag van de portretten, personen en perspectieven. Zodra wij in de voorste laag stappen laten wij een verzameling aan personages zien. Dat was een fijne heldere vondst. (Mooi woord is dat! Vondst.) Wat helemaal mooi is, ik heb de App Remote gedownload, daarmee kan ik vanaf mijn Iphone op toneel Itunes op mijn computer bedienen. Zo gaan de overgangen al een stuk soepeler dan in de zich kort hiervoor afgespeelde geschiedenis, waar ik het heen en weer hollen naar de spatiebalk gebruikte. Simone klimt in de achterlijn op een kruk om te schreeuwen 'VECHT, BREEK met wat je niet zint! DUW DE NADEN UIT ELKAAR en loop naar de ZELFGEMAAKTE wereld die Daar weer achter ligt!' Waarna ik mijn eenzaamheid op een oude televisie stort waarop de porseleinen hondjes de decoratie zijn van de volstrekt niet gemiddelde maar wel specifieke Idolskijkende vrouw, met hondje, wie al twintig jaar alleen woont, wie 's ochtends én 's avonds schoonmaakt. Dat soort mensen. En zoveel andere mensen. Met al hun meningen en waarheden.

Morgen komt Peter, de beste Belg van het Nederlandse theater, ons weer een beetje helpen. En dat terwijl hij aan het repeteren is voor Hamlet. Dank, Peter. Morgen ochtend gaan we nog kijken voor wat moderne huishoudelijke voorwerpen voor in onze spullenparade en kijken voor KosTUUM. Het decoratieve tumult van de montagevoorstelling. Ik hoop zo dat we publiek kunnen verblijden met onze voorstelling, en die kans zit er in. Kom dus allemaal kijken naar deze oprechte en toch zo gespeelde voorstelling. Of voorstel. Het is een uitvouw maquette, zoiets met heel veel kanten en perspectieven. Gezever, maar dat u dit leest vind ik erg bijzonder en ik hoop dat ik u beetje bij beetje kan verleiden om langs te komen. 29 februari in het Grand. ik zeg Tot Later!

Geen opmerkingen: