Lieve Teddy. Ik was laatst in de Ardennen, over die boom of een plek. Je rijdt daar een weg af waarvan je het gevoel hebt dat je naar het randje van de wereld rijdt, met alleen maar vakantiewoningen en grote, van bruin hout laag gebouwde restaurants eraan. Aan het einde van die weg staat RESTAURANT LE BELVEDERE wat al een paar jaar dicht is. Als je achterom het terras oploopt zie je door het raam de tafels die nog gedekt zijn, met roze kleedjes die over de diagonaal over de tafels liggen, een kamerplant die dood nog in zijn pot hangt, bruine bladeren liggen onder de pot in een cirkel op de grond. Een bar met foto's van de omgeving erboven. Een paar ramen verder de lounge, met grote camel kleurige banken. Boven zijn denk ik hotelkamers waarvan de gordijnen dicht zitten. En aan het gebouw zit een uitkijktoren, die nu is afgesloten met een hangslot om een hek, maar waar je zo overheen kunt stappen. Boven zie je de Ourthe kronkelen. Vanaf boven keek ik op een dakraampje wat open stond, en aan de schuif hing een backpack. Iets wat ik heel vreemd vond. Zou er iemand naar binnen zijn gegaan? Of was diegene er al die jaren al? Dat is zo'n plek waarvan ik weet dat ik er iets mee moet. Hoe is het gegaan, hebben ze ruzie gekregen? Zijn ze over de kop gegaan? Of is er iets gebeurd, is er iemand van de steile rotswanden naar beneden gevallen? Misschien geduwd. Een verlaten plek waar de mensen die er nog zijn, zijn achtergebleven in de tijd. Ik moest meteen aan jou denken en aan iets wat wij binnenkort samen gaan maken. Ik kan je dit natuurlijk ook emailen, maar aangezien ik niet in volledige afwezigheid wil verkeren en op deze blog toch soms een teken van leven wil geven, dacht ik ik doe het zo. Er moet iets met een dans, in ouderwetse Waalse oudejaarsavond kostuums. Iemand die nooit iets zegt en in een hoek staat, iemand die een radio probeert te repareren en een jongen die op een ouderwetse flipperkast speelt. Ik spreek je er nog over.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten