kleine deeltjes
hebben ze ontdekt
als kleine deeltjes ineens ontstaan
uit een ander deeltje
als uit een elektron ineens twee fotonen ontsnappen
bijvoorbeeld
dat zijn niet eens deeltjes
dat zijn stroompjes, golfjes, pakketjes licht
dingetjes, zeg maar
maar die dingetjes houden altijd contact
hebben ze ontdekt
die dingetjes ontstaan
schieten ieder een kant uit
maar als het ene dingetje
op de ene of andere manier een klap krijgt
en daardoor bijvoorbeeld
rechtsom om zijn as gaat tollen
dan gaat dat andere dingetje
op datzelfde moment
linksom om zijn als tollen
niet omdat het een seintje krijgt
van dat ene dingetje
want dat seintje zou zich dan
veel sneller moeten verplaatsen
dan de snelheid van het licht
en dat kan niet
dat is uitgesloten
die dingetjes 'weten' van elkaar
zoals tweelingen vaak 'weten'
van elkaar
en ook al zijn die twee dingetjes
op een gegeven moment
lichtjaren van elkaar verwijderd
ze blijven van elkaar 'weten'
krijgt het ene dingetje een schop
dan krijgt het andere die ook
dus, stel
er is een dingetje op mars
en daar gebeurt iets mee
en zijn broertje-dingetje zit in mijn hart
in een cel, in een molecuul in mijn hart
dan gebeurt daar op dat moment
dus ook iets mee
en word ik ziek
krijg ik kanker
of een dingetje, heel ver weg
verdwijnt in een zwart gat
wordt opgeslokt door een zwart gat
en zijn zusje - dingetje zit ergens in mijn her-
sens
daar gebeurt op dat moment dus ook iets
mee
in mijn hersens
en dan gebeurt er dus ook iets met mij,
waarschijnlijk
word ik misschien verliefd
hebben ze ontdekt
en het gekke is dat ik nu niet weet
sinds ik dit weet
of ik nou minder eenzaam ben
of juist nog eenzamer

uit Zien & Zien van Gerardjan Rijnders

ZOALS DIT!!

Het decor groeit nog elke dag.

Ik was gefascineerd door de Kosmikomische Verhalen van Italo Calvino.
Verhalen waarin het hoofdpersonage Qwfwq alle episodes van het universum meemaakt. Zoals de oerknal, het ontstaan van kleuren, het ontstaan van zicht etc.
Of hij een stofdeeltje of wezen of mens is, dat weten we niet. Maar hij is overal bij.
Calvino start zijn verhaal altijd met een wetenschappelijk note, om vervolgens hetzelfde onderwerp volledig naar zijn fantasierijke hand te zetten.
Zo is er het verhaal van de lichtjaren waarin hij opent met een theorie over hoe melkwegstelsels zich steeds sneller van elkaar verwijderen naarmate de afstand tussen beide groter wordt. Als een melkwegstelsel zich op 10 miljard lichtjaren van ons bevindt, gaat hij een soort drempel over en verwijdert hij zich met de snelheid van het licht van ons. Zodat hij voorgoed uit het zicht verdwijnt.
Vervolgens vertelt Calvino (in zijn geniale schrijfstijl) hoe Qwfwq op een nacht met zijn telescoop uit het raam kijkt naar een melkwegstelsel wat 100 miljoen lichtjaren verderop ligt, waar een bordje uit steekt met de tekst 'ik heb je gezien'.
Hij rekent uit dat dat bordje 200 miljoen jaar geleden moet zijn opgestoken en nog voor hij in zijn agenda kijkt beseft hij dat dat de dag was waarop hij een enorme blunder heeft begaan.
In de rest van het verhaal probeert hij op allerlei manieren zijn blunder recht te zetten, voordat het melkwegstelsel de drempel van 10 miljard lichtjaar overschrijdt en hij nooit meer iets aan het beeld wat ze daar van hem hebben, kan veranderen.

ik wilde mijn verwondering en verbazing over deze verhalen theatraliseren.
ik kwam er niet uit.
ik probeerde alle spullen in de ruimte in één punt te zetten, zoals ooit ons hele heelal in één punt zat.
het mislukte.
ik probeerde het verband te vinden tussen de perfect geometrie van een sneeuwvlok en het feit waarom makrelen altijd in een perfecte bol zwemmen.
ik vond ze niet.
ik probeerde alles met touw te verbinden.
ik had niet genoeg touw.
ik maakte een pop van een linnen tasje, omdat ik zo alleen was.
hij praatte niet terug.
ik zocht naar iets om in te geloven,
een god, een steen, of een linnen tasje wat tegen me praat.
maar alles mislukte.
dus
ik heb besloten om alleen maar dingen te doen die ik leuk vindt.
en jullie zijn van harte welkom om daar naar te komen kijken.

Hier is het allemaal mee begonnen.
Als wortels voor de voorstelling - De Kosmikomische Verhalen van Italo Calvino.

Eigenlijk onmogelijk om te verfilmen, maar deze poging is toch wel schoon!

De eerste dit jaar

YES het eerst blog bericht van Station Noord dit jaar.

Ik zal alvast vertellen dat wanneer u een flyer ontvangt van het Grand Theatre, of deze nu van papier is gemaakt of van megabites, de inhoud klopt niet.

Alles wat ik probeerde is mislukt. Alhoewel, 'mislukt' is misschien een groot woord. Laat ik het zo zeggen: alles wat ik probeerde bleek niet te kunnen lukken, het bleek onmogelijk.
Maar ik schaam me er niet voor, en ik zal jullie laten zien wat er niet lukte.
Maar ik zal jullie ook dingen laten zien die niet kúnnen mislukken.

Snel meer!

Groetjes Britt

WE ZINGEN EN WE DANSEN EN WE ZIJN ZO BLIJ!

Advertentie!

Ik ben weer aan het dromen. 

Vandaag hadden we het er in de kleedkamer over.. dat we ons afvroegen wanneer je eigenlijk moet stoppen met het dromen over je droomhuis en moet gaan beginnen met het gericht werken naar dat droomhuis toe. 
Als je de kunstacademie gaat doen, weet je wel dat dat kasteel in die vallei waarschijnlijk niet in het bijzonder op jou ligt te wachten... Maar je wilt zo graag doen wat je zo graag doet. En je ouders, die zelf de kans niet hebben gekregen of gegrepen om hun passie te volgen, moedigen je aan: 'Ja kind! Als jij toneel wilt spelen dan moet je daar absoluut helemaal voor gaan!' En je wordt aangenomen! Dus je gaat er voor en je gelooft dat je misschien echt een waardevolle bijdrage kunt leveren aan de wereld en tegelijkertijd het mooiste en gelukkigste leven kunt leven wat je je voor kunt stellen.

Nu al die subsidie veranderingen en dingen aan de hand zijn en iedereen die in de kunsten iets heeft opgebouwd moet vechten voor z'n bestaansrecht voel ik heel veel tegelijkertijd. Naast onbegrip, begrip, onbegrip en begrip voel ik me verdrietig. Verdrietig omdat ik zie dat mensen waar ik naar op kijk, mensen die ontzettend veel hebben bereikt en wat mij betreft koningen zijn, ook verdrietig zijn en moe zijn en kwaad. Dan voel ik me ook nog blij. Blij omdat ik op dit moment mag doen wat ik het liefste doe: een voorstelling maken. Ik mag een voorstelling maken. Ik mag een voorstelling maken. Maar mijn blijdschap voelt ongepast en raar en ik kan het nu even niet helpen dat ik ook eventjes niet weet hoe blij ik nou eigenlijk kan zijn. Waarom ben ik zo'n naïef iemand? Waarom denk ik nou nog steeds dat dat kutkasteel op een dag van mij zal zijn? Moet ik nu naar Amsterdam verhuizen, castingfoto's laten maken en mij in de leeuwenkuil storten? Moet ik trouwen en mijzelf... voortplanten? Is het nu een nuttig of een verschrikkelijk slecht idee om te gaan auditeren bij Disneyland Parijs (als Sneeuwwitje, niet als buzz lightyear..) En wat moet je doen als je geen ondernemer bent in deze tijd? Wat moet je doen met je verhalen en ideeën als er al zoveel verhalen en ideeën zijn en al die mensen met die verhalen en ideeën al aan het vechten vechten vechten zijn om de waarde van alles duidelijk te maken, aan de Nederlander, aan de regering, aan zichzelf, aan iedereen. Die idiote mars van beschaving was het toppunt. Ik vond dat een gênant rake metafoor voor wat ik eigenlijk bedoel te zeggen. En terwijl ik dit schrijf voel ik ook hoe klein ik ben. En hoe onbelangrijk deze woorden zijn. Wie zal dit lezen... En wat heb ik nu eigenlijk gezegd... Niet zoveel geloof ik... Ik heb weer van alles 'opgegooid'. 
...
OKÉ
voor degene die dit wel leest... Ik ga nu met iets concreet komen: Laten wij, jij en ik, samen iets ondernemen. Laten we elkaar opzoeken. Misschien kunnen we gaan joggen in het park, zoals ik vandaag heb gedaan (gister was de zon oranje met paars die kunnen we dan ook gaan bekijken) en als we dan helemaal warm zijn en gelukkig van het rennen en het 'vrije gevoel' dan kunnen we misschien... nog ergens gaan dansen of een mooie film kijken.

Nou, dat lijkt me echt heel leuk.

Oh en P.S ik ben eigenlijk een heel sociaal persoon (ookal lijkt het misschien alsof ik denk dat de wereld rondom mij draait, dat is niet zo!)... En zal goed naar je luisteren en kijken... En we gaan het hebben over allerlei zeer belangrijke dingen. Dingen die ertoe doen! Belooft.

Liefs Teddy