.JPG)
Ik was gefascineerd door de Kosmikomische Verhalen van Italo Calvino.
Verhalen waarin het hoofdpersonage Qwfwq alle episodes van het universum meemaakt. Zoals de oerknal, het ontstaan van kleuren, het ontstaan van zicht etc.
Of hij een stofdeeltje of wezen of mens is, dat weten we niet. Maar hij is overal bij.
Calvino start zijn verhaal altijd met een wetenschappelijk note, om vervolgens hetzelfde onderwerp volledig naar zijn fantasierijke hand te zetten.
Zo is er het verhaal van de lichtjaren waarin hij opent met een theorie over hoe melkwegstelsels zich steeds sneller van elkaar verwijderen naarmate de afstand tussen beide groter wordt. Als een melkwegstelsel zich op 10 miljard lichtjaren van ons bevindt, gaat hij een soort drempel over en verwijdert hij zich met de snelheid van het licht van ons. Zodat hij voorgoed uit het zicht verdwijnt.
Vervolgens vertelt Calvino (in zijn geniale schrijfstijl) hoe Qwfwq op een nacht met zijn telescoop uit het raam kijkt naar een melkwegstelsel wat 100 miljoen lichtjaren verderop ligt, waar een bordje uit steekt met de tekst 'ik heb je gezien'.
Hij rekent uit dat dat bordje 200 miljoen jaar geleden moet zijn opgestoken en nog voor hij in zijn agenda kijkt beseft hij dat dat de dag was waarop hij een enorme blunder heeft begaan.
In de rest van het verhaal probeert hij op allerlei manieren zijn blunder recht te zetten, voordat het melkwegstelsel de drempel van 10 miljard lichtjaar overschrijdt en hij nooit meer iets aan het beeld wat ze daar van hem hebben, kan veranderen.
ik wilde mijn verwondering en verbazing over deze verhalen theatraliseren.
ik kwam er niet uit.
ik probeerde alle spullen in de ruimte in één punt te zetten, zoals ooit ons hele heelal in één punt zat.
het mislukte.
ik probeerde het verband te vinden tussen de perfect geometrie van een sneeuwvlok en het feit waarom makrelen altijd in een perfecte bol zwemmen.
ik vond ze niet.
ik probeerde alles met touw te verbinden.
ik had niet genoeg touw.
ik maakte een pop van een linnen tasje, omdat ik zo alleen was.
hij praatte niet terug.
ik zocht naar iets om in te geloven,
een god, een steen, of een linnen tasje wat tegen me praat.
maar alles mislukte.
dus
ik heb besloten om alleen maar dingen te doen die ik leuk vindt.
en jullie zijn van harte welkom om daar naar te komen kijken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten