dinsdag 18 september 2007

NNF, hoe het was

Afgelopen vrijdag was het dan zover. Local Heroes op het Natural Networking Festival. Waar kun je beter bekendheid vergaren dan op een netwerkfestival...

Om half negen 's ochtends vertrokken we vol spanning en goede moed naar Drenthe. Na een mooie tocht door de bossen, over landweggetjes hobbelend, kwamen we aan op het festival terrein. Hier en daar een tentje of een caravan, een ronkende generator, een administratieve keet, een tiental tipi's, een huiskamer tent, enkele nog rokende vuurplaatsen en een stuk of wat mensen die net wakker zijn en verdwaasd zoeken naar de ontbijttent. Mijn eerste vraag was: "Is dit een networkingfestival???". Eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik meer pakken en stropdassen had verwacht. Een vreemd beeld dat ik mezelf had voorgehouden terwijl ik wist dat het niet zo zou zijn. We werden meteen aangesproken, we kregen meteen handjes geschud, iedereen is nieuwsgierig naar wat de ander doet. Echt netwerken dus.
Goed, we zouden om 11 uur en om 16 uur spelen maar door een miscommunicatie stonden we niet in het programma; om 11 uur hadden we welgeteld twee man publiek in de tent. Tijd voor een eigen campagne dus. We hebben een extra voorstelling ingelast om 14 uur en daar hadden we zowaar 12 man publiek! We konden losgaan. Losgaan in een kleine tent, zonder theatertechniek, zonder duisternis en met alleen een paar plastic stoeltjes als tribune. Dat is best raar als je gewend bent om in een theaterzaal te spelen. Je zit met je publiek echt in dezelfde ruimte. Afstand is er niet dus je betrekt ze constant in het spel. Door die open manier van spelen kwamen er ook telkens reacties uit de zaal. Zeker in de tweede voorstelling leverde dat interessante discussies op.
Ons stuk over faalruimte zoals hieronder beschreven sloeg de eerste keer behoorlijk goed aan. Mensen zaten te huilen van het lachen en vonden het fantastisch. De grote vraag is dus: Hebben we dan wel gefaald? Daarna hebben we met ons publiek gebrainstormd over hoe we onze doelen kunnen halen. Je weet wel onze Local Heroes doelen...
In de tweede voorstelling om 16 uur ging het heel anders. Het publiek reageerde veel sceptischer. Ze waren minder voor het vermaak gekomen dan ons eerste publiek en meer voor het onderwerp 'falen'. Dit leverde naar aanleiding van onze stukjes behoorlijke discussies op. 'Hoe kun je falen als je geen kader hebt?' en 'Jullie tarten de wetten van de natuur'.
Als je faalt in je opdracht om te falen, die ervoor bedoeld is om iets nieuws te vinden, en je vindt iets nieuws heb je gefaald. Maar als je slaagt in diezelfde opdracht en je vindt niets nieuws heb je ook gefaald. Hoe zullen we het zien? Faal je altijd? Of slaag je juist altijd?
Ons punt is dat er over het algemeen te weinig ruimte wordt genomen om te durven falen. En of wij nu hebben gefaald of niet en of we nog gaan falen of niet...
WIJ NEMEN DE RUIMTE!!!

LOCAL HEROES; falend naar de top.

OPROEP
Mensen die op het festival zijn geweest en onze voorstelling hebben gezien, willen jullie in een reactie aangeven wat er is blijven hangen? Wat heb je er aan gehad? Of niet? Wat was leuk? Wat was stom? En vooral, heb je er iets aan gehad? Plaats even een reactie of mail naar stationnoord@gmail.com

2 opmerkingen:

Anoniem zei

Ik ben er maar eventjes geweest maar ik vond het erg geslaagd. Het feit dat er mensen daar naar toe komen om gewoon na te gaan denken over problemen en vragen van anderen. Dat is toch iets speciaals in mijn ogen want wij nederlanders denken voor een groot deel aan ons zelf.

Ik ga eens kijken of ik volgend jaar daar heen ga maar dan misschien voor het gehele weekend, lijkt mij in iedergeval erg leuk om ook eens een heel weekend mee te maken.

Groeten Robbie

Anoniem zei

De paradox die jullie tegenkomen bij het falen, is ook heel mooi in de uitspraak: ik lieg.
groeten en, voor Neal, alvast een fijne verjaardag,
Rudi