Geslaagd :-)

Ja, het zit erop. Ik ben klaar op de stuntacademy. We hebben allemaal tests gedaan aan het eind om te kijken hoe iedereen gevorderd is en om ons te beoordelen. Ik weet dat ik geslaagd ben. De exacte uitslag krijg ik pas over een paar weken thuisgestuurd met al het beeldmateriaal. We hebben drie grote scenes gemaakt en verder is er heel veel materiaal geschoten van alles wat we hebben gedaan. En uiteraard was er een groots graduation party waar ook een aantal awards zijn uitgereikt. Waaronder die voor de best actor van de course. En ja...dat was ik :-) Toch wel een beetje trots.
De laatste week was erg spectaculair. We hebben motorcycling gedaan wat natuurlijk helemaal mijn ding was. Powerslides gemaakt en ontzettend lekker gesprongen met die offroad motoren. We hebben waterstunts gedaan wat wil zeggen dat je leert hoe je uit een speedboat springt die op volle snelheid gaat en hoe je achter een speedboat gesleept wordt zodat het lijkt als een ongeluk maar dat je toch helemaal heel blijft. Van 10 meter hoogte veilig in het water springen, zowel feet first als head first.
En ook enorm vet waren de fireburns. Dat is zo'n bizar gevoel om bijna helemaal in brand te staan! Het duurt maar een halve minuut ofzo en het is erg warm :-)
En de high falls waren nog hoger. Dat is zo fantastisch! Zo'n vrije val, head first en dan op het laatste moment draaien zodat je veilig in de airbag valt. Super!
Nou, ik heb nog 1 dag hier dus om de thrill nog even aann te houden ga ik morgen skydiven :-) Parachute springen uit een vliegtuig dus.
Kee dan, deze internet computer is vreselijk duur....dus, tot zover.
Groeten en tot in Nederland, Steven.

Waanzinnig

JAAAAAAAAAAAAAA,
Het is echt heel tof en ik leer ook dingen! Ik heb niet veel tijd, dus een kort bericht.
Deze week heb ik High falls gedaan vanaf 7.5 meter! Supervet en we gaan nog hoger!!!!
Verder hebben we gisteren advanced rijlessen gekregen met handbrake turns, reverse 180, slippen en dat soort dingen. (Pa, ik zou je auto niet meer uitlenen als ik jou was...)
Verder nog altijd veel vecht technieken en veel salto dingen. Vandaag bijvoorbeeld wirework gedaan voor superhelden scenes. Zodat je bomen op kunt rennen en als je keihard geslagen wordt dat je meters weg kan vliegen...heel tof allemaal.
Ik heb het goed naar mijn zin!
Later meer en langer!
Tjuus, Steven.

Zo...

dat was dan het einde van ons project local heroes. Hoe staat het met onze doelen? Spijtig genoeg hebben we er niet al te veel gehaald. Geen om precies te zijn. D’r zijn echter vele doelen die ik nooit gesteld heb maar wel heb gehaald.

- 90 tosti’s geconsumeerd (270 tussen ons drieën)
- 50 A-4’tjes materiaal niet benuttigd
- 22 A-4’tjes materiaal wel benuttigd
- 22 keer gespeeld
- 1 testikel gekneusd
- 3 maal onderkoeld geweest
- 4 keer verdwaald geweest in mijn nieuwe stad
- na 12 weken nog altijd woningzoekend (hint hint)

Nou wie doet het me na? Maar ben ik inmiddels een lokale bekendheid geworden?
Eens even kijken; we hebben in 5 weken vier verschillende voorstellingen gemaakt waarvan we er een 11 keer in 4 uur gespeeld hebben (op zichzelf al een eervolle vermelding waard). We hebben in het midden van nergens gespeeld. Op de open dag van de harmonie. We hebben mijn verjaardag op de grote markt gevierd, en tegelijkertijd een apres-skihuthit gelanceerd. Weer een keer in het midden van nergens gespeeld. En vervolgens een voorstelling gemaakt met de megalomane titel “Bigger than Jezus”.

Zoals jullie begrijpen kan ik nu niet meer zonder security over straat. De laatste keer dat ik er eventjes alleen tussen uit glipte werden de kleren van mijn lijf gerukt door gillende meisjes (geen onaangename ervaring trouwens). Gelukkig kan ik met deze roem omgaan. Dit in tegenstelling tot mijn collega Steven die naar Australië is gevlucht om zich om te scholen tot stuntman, in de hoop dat dit allemaal ooit overwaait.

Genoeg fictie, tijd voor de werkelijkheid. Ik ben net zo beroemd als de dag dat ik hier kwam. Soms probeer ik mensen lang en indringend aan te staren om ze een beetje tijd te geven voor het herkennings proces. “Als ik ze even tijd geef herkennen ze me vast wel” denk ik dan. Ik zal hem even volgen tot het hem weer te binnen schiet dat ik die jongen van Local Heroes ben, de lange van de twee, je weet wel die leuke. Na drie arrestaties en een heleboel mensen die armenzwaaiend over straat renden, gillend “wie ben je! Wat moet je van me! Laat me met rust! Ik heb je m’n geld al gegeven!”, moest ik toch de conclusie trekken dat de lokaalheid van mijn bekendheid niet verder reikt dan een straal van 1 centimeter om me heen. Binnen die straal echter kent ook echt iedereen me.

Onze doelen zijn dan niet gehaald… maar het eindresultaat mag er zijn. Bigger than Jezus (afgezien van het feit dat de voorstelling ergens over Jezus gaat was het ook een wanhopige publiciteits poging. Woedende christenen met fakkels en hooivorken die evenbeelden van jezelf verbranden is altijd een garantie voor veel media exposure). In pak em weg een uur is het publiek er getuige van dat ik Steven een masterclass geef in groter dan Jezus te zijn. En voor degene die de voorstelling niet gezien hebben. Maak je geen zorgen. Hij gaat nog t.z.t opgevoerd worden. Want ik zal niet rusten tot dat ik Steven groter heb gemaakt dan Jezus.

f*ck

Oh ja, grappig detail. Ik mag geen fuck zeggen voor de camera omdat ze er anders van die pieptonen overheen moeten editten :-) Dus heb ik besloten om maar in het Nederlands te schelden op de film wat dan wel weer een heel grappig effect geeft! Dat verstaan die Aussies toch nie en ze vinden het erg leuk :-)
Wat dat betreft zijn we toch wel anders gewend in Nederland....
(Niet dat ik altijd alleen maar scheld...maar het zijn toch gevechtsscenes met ruzie enzo...)

Eerste week

Hi there mates :-)

Goed, ik ben er dus. Een week nu. Bizar.
Na mijn superheftige vlucht kwam ik maandagochtend om 7 uur aan in Brisbane. Na twee bussen en een taxi was ik eindelijk om 12 uur aan in het Resort waar we verblijven. Een dikke villa met jacuzzi, widescreen tv's, dishwasher etc.. :-) Niemand thuis behalve de vrouw van de stuntacademy trainer/baas. Ik kreeg een zeer kort maar warm welkom met de woorden: "hoe was je reis" en "kleed je maar gauw om, ze zijn op weg naar de gym voor een fitnesstraining". Damn, ik was kapot, ik wilde niks liever dan slapen maar ik heb al mijn energie bij elkaar geraapt, omgekleed en gegaan. De groep (15 students) nam me vrij snel op en we begonnen direct met de beep-test. Je weet wel, dat je heen en weer moet rennen tussen de pieptonen... Ik heb mezelf kapot gerend! Ik heb de meesten eruit gerend, ik zat bij de laatste drie dus men was aardig impressed aangezien ik net uit het vliegtuig kwam. Daarna push ups, chin ups, sit ups, etc. etc.. Niks gegeten sinds het vliegtuig, ik dacht dat ik dood ging.
Lunch, en daarna eerste fight training gedaan. 's Avonds was ik al vrij snel kapot maar op het moment dat ik wilde gaan slapen begon men te zingen en was er taart! Toch nog een beetje een verjaardagsgevoel!
Anyway, volgende dag zijn we begonnen met tumbling...eh, vallen dus en zwaardgevechten. Woensdag hebben we de basis gelegd voor high falls, tot nu toe vanaf 4 meter en wat theorie. Donderdag weer fight/martial arts training en een circustraining op zo'n MEGA hoge trapeze! Vrijdag hebben we een dikke vette vechtscene gefilmd. Hierbij konden we alles wat we tot dan toe geleerd hebben in de praktijk brengen. Heel tof ook, Ron Vreeken was erbij. Hij is een stuntperformer die heeft gedubbeld voor Val Kilmer, Tom Cruise enzo. MI2 en leuk detail ook...hij is van origine Nederlander en heeft indertijd Rutger Hauer gedubbeld in Turks Fruit!!!
Nou ja, dat is wel wat snel allemaal maar mijn internettijd zit er alweer bijna op. Wat betreft het algemeen. De groep is zeer gemotiveerd! Geen gewone thrillseekers maar mensne die serieus stunt performer willen worden. De academy geeft zeer professioneel les. Alles is gericht op het stuntvak. Wat betreft het niveau is het denk ik het best te vergelijken met een goede vooropleiding theater in Nederland. Dus soms is het wat te voor de hand liggend allemaal. Zeker als het om acteren gaat. Daarin ben ik gewoon erg veel verder dan de rest. Het zijn namelijk geen of nauwelijks acteurs. Ze hebben geen camera ervaring en zijn al snel onder de indruk als ik wat speel...
Maar ik leer veel. Veel body control. Elke dag dikke vette workouts, elke dag enorm spierpijn en ik zit al aardig onder de schrammen en de blauwe plekken!
Nou ja, dit was het wel even voor nu. Voor iedereen die me lieve sms'jes en mailtjes enzo stuurt: bedankt! Heel lief! Helaas heb ik simpelweg de tijd niet om te reageren...
Later meer,
Steven.
Oh ja, nog even iets Hollands: het weer sucks! Ze spreken hier van een uitzonderlijke situatie maar het regent elke dag wel een keer! Wel jammer nu zo in het weekend aangezien ik op 50 meter van het strand zit en er free to use surfboards zijn :-) Maar, ook zonder keifelle zon ben ik al aardig verbrand.
Ciao.

Steven goes stunting in Ａｕｓｔｒａｌｉａ!

Yes, goed gelezen, ik ben op weg naar Australie!!! Op dit moment zit ik achter een internet pc op Narita Airprot bij Tokyo. Vrijdagavond nog de laatste 'BIGGER THAN JESUS', zaterdagochtend op weg naar Australie, op zoek naar de Wakakookoo bay duck, maar vooral om een stunttraining te volgen aan de Australian Stunt Academy! Local Heroes zit erop, we hebben　onze doelen　niet gehaald maar we hebben wel een fantastische voorstelling neergezet! Als ik dan geen Local Hero word, word ik maar een global stunthero!
Drie weken lang ga ik stunts trainen bij Brisbane in de buurt. Check www.stuntacademy.com !
Ik merk dat ik momenteel niet in staat ben om een fatsoenlijk en leuk verhaal te schrijven aangezien ik helemaal naar de tering ben! Elf uur gevlogen, elf uur rondgelopen door Japan en nu weer ruim acht uur vliegen. De jetlag is enorm! Ik voel me een beetje alsof ik 4 dagen Rock Werchter ofzo achter de rug heb, zonder slapen, veel alcohol en dat soort dingen. Nou, dat weinig slapen klopt vanwege die eikel die achter me zat en steeds tegen mijn stoel beukte als ik in wilde dommelen en dankzij het KLM entertainment system. Eindelijk The Simpsons gezien en, jawel, Alles is liefde. (zwijmel zwijmel, slijm slijm) Alcohol heb ik (voor de verandering) bewust achterwege gelaten dus dat kan de brakheid niet veroorzaken. Ach, ik geloof dat ik nu zo'n 29 uur nauwelijks heb geslapen... en morgen ochtend als ik aankom begint de training onmiddelijk :-) Rustig aan beginnen maar.
Wat wel heel leuk is...is dat ik over twee eneenhalf uur jarig ben ergens in de lucht! Bij jullie duurt het dan nog negen uur, maar toch, erg leuk!
Goed, ik ga zo boarden. Het is de bedoeling dat ik de komende weken deze weblog een beetje bijhou, hopelijk ook met wat spectaculaire foto's natuurlijk! Hou het in de gaten!
Tot later, groeten uit Japan!
Leuk detail: I'm big in Japan!!!

BIGGER THAN JESUS

Rondumheer, Peergroup

Twee acteurs die meewerken aan een landschapsconcert. Een concert waarin alleen het landschap spreekt en de PeerGroup slechts helpt bij het vertalen door middel van licht, klanken en muziek. Zet daar twee acteurs bij en ze gaan vanzelf verhaaltjes bedenken, anekdotes verzinnen, literatuur gebruiken enzovoorts. Dat was dus níet de bedoeling. Bij het Rondumheer project moesten we al onze anekdotische plannen laten varen en konden we alleen beelden maken die het landschap versterken.
Een week lang hebben we bij het Nije Hemelriek in Gasselte gezocht en geëxperimenteerd. Een week lang in de frisse buitenlucht (het was, op één dag fikse regen na, prachtig weer) hebben we kuilen gegraven, in bomen geklommen, gedoken in het meer en vooral veel door het zware strandzand gelopen en gerend. Het leek ons mooi als de twee werelden, de onderwater- en de bovenwaterwereld, elkaar gedurende het uur van het concert zouden ontmoeten. Welja, oktober en koud, wij huren wel even twee duikpakken.




Je moet je voorstellen dat het concert precies rond het vallen van de nacht plaatsvond. Het begon in de schemering en het eindigde in het pikkedonker. Neal zat vanaf het begin onder water en ik liep rond het meer. We ‘communiceerden’ met licht en geluid wat zo in het donker een prachtig effect gaf. Uiteindelijk vond ik dan een bootje en werd ik met één lichtpeertje in mijn hand naar het midden van het meer getrokken waar ik Neal echt ontmoette en met hem meeging naar zijn ‘rijk’, onder water. Gelukkig had ik ook een duikpak aan en lag de zuurstof fles klaar. Ik schoot nog een grote lichtkogel af en we verdwenen onder water terwijl de muziek nog een tijd door ging.
Voor wie nog nooit gedoken heeft: ’s nachts in de kou op de bodem van een meertje met een zuurstof fles is echt een super freaky ervaring, bijna een soort trip. Helaas was Neal’s droogpak niet echt waterdicht dus aan het eind van het concert was hij helemaal door en door koud. Je moet er wat voor over hebben. Maar ondanks de kou hebben we een geweldige ervaring gehad bij de PeerGroup. Een tof gezelschap met leuke hardwerkende mensen die samen iets moois willen maken!

Regen op de Grote Markt

Er is er een jarig hoera hoera, dat kun je wel zien dat was ik. In onze wanhopige pogingen om 2000 man publiek te bereiken zijn wij van station noord tot alles in staat. Je kunt 2 dingen doen om dit doel te halen 1: zo vaak mogelijk spelen of 2: op zo groot mogelijke venues spelen. Wat is de grootste venue van Groningen? Precies, de grote markt. Laat ik mijn verjaardag vieren op de grote markt.

Dit soort happenings zijn altijd spannend. Je hebt weinig tijd om ze te plannen. Je speelt buiten het theater waar je niks onder controle hebt. En Murphy’s wet weet zich altijd op ludieke wijze toe te passen op dit soort gelegenheden. En dat heeft hij zeker ook gedaan. Na een relatief droge dag, vertrokken we richting de grote markt, vergezeld door een miezer buitje dat zich gestaag ontwikkelde tot een regenbui van de doorweek klasse.

Op de grote markt staat iemand met een groot bord “Neals verjaardag”. De mensen verzamelen zich. Iets na twaalven komen er van twee bakfietsen voor het bordes gefietst. Een bakfiets met mijn collega Steven Stavast en enkele schone dames. En een bakfiets vol met helium ballonnen waar ik mij in heb verstopt. Steven kondigt mijn komst aan. En op precies het juiste moment knip het touwtje dat door ons ontworpen om in een keer alle ballonnen de lucht in te laten vliegen. Ongelofelijk wat een effect!... was het geweest ware het niet dat Murphy nog een verassing voor ons in petto had. Ik strompel door de barrière van ballonnen een zingende menigte tegemoet.

Ik moet zeggen dat het wel iets heel bijzonders heeft om op deze wijze toegezongen te worden. Ik bedank mijn publiek en kom ter zake. We hebben namelijk een achterliggend motief om mijn verjaardag zo schaamteloos uit te buiten. Dit is namelijk de release party van onze après-ski hut hit “oempie”. Steven en ik springen van onze bakfietsen en beginnen op de muziek te dansen. Na de eerste maat zijn we onze strak ingestudeerde pasjes al kwijt ( dank je Murphy 3-0 voor jou). Maar desalniettemin is dit het begin van een wervelende show.

Er staat op de markt een groep mensen te kijken. Ze kijken nar een clubje dat staat te dansen. Er komt stoom onder de bakfietsen vandaan. Er worden confetti kanonnen afgevuurd. En als klap op de vuurpijl worden er op het bordes van het stadhuis twee stadion fakkels ontstoken. Dit alles onder het waakzame oog van oom agent, die niet ingrijpt. Ik kan zo al drie punten noemen waarop ze ons kunnen pakken. Maar ze blijven rustig in hun auto zitten. Wat is de politie in Groningen toch tolerant. Of zou het door de regen komen.
“blijf maar rustig zitten Koos. Zolang ze geen openbare offer rituelen uitvoeren of een coup plegen is er geen reden voor een nat pak”.
In dat geval, bedankt voor de regen Murphy.

Men heeft mij gefeliciteerd. Men heeft een cadeautje ontvangen (de eerste druk van onze single). Het is tijd om een droge plek te vinden in de groote griet. Hier zal onze hit de vuurproef doorstaan. Is onze après-ski hut hit wel hit genoeg voor een après-ski hut? Eenmaal binnen sloeg Murphy genadeloos toe. Wat een dans act van Steven en mij op de bar had moeten worden, werd door een reeks communicatie fouten, het simpelweg draaien van onze hit in de bar.

Achteraf. Hoe was het? Het was geweldig! Wat een zot idee! En al ging het niet helemaal naar plan. Hey, we did it! Het is ongelooflijk spannend om iets te doen waar alles fout kan gaan, en gaat. Ga ik nog eens zo’n happening doen? Zeker! En de volgende keer is iedereen weer uitgenodigd.
Behalve jij Murphy. Blijf thuis.

Neal's verjaardag EN.... de hit 'Oempie'

Wie donderdag 20 september om 23.59 uur op de Grote Markt was heeft feestelijk met een hapje en wat confetti in de hand genoten van de verjaardag van Local Heroe Neal Lewis.

Het was niet alleen een feest omdat Neil jarig was, maar tevens vond de release van de hit 'Oempie' plaats.

Was je hier niet bij.. dan is hier de mogelijkheid om nogmaals van het moment te genieten!!

Het NNF en schouwburg 'de Harmonie'

KOM OP NEALS VERJAARDAG!!!

Hallo allemaal. Ik ben nieuw hier in de stad en ken nog niemand. Maar volgende week ben ik jarig. En wat is een betere manier om iemand te leren kennen dan een feestje. Daarom wil ik zoveel mogelijk mensen uitnodigen om mijn verjaardag te vieren. Op donderdag 20 september om 24 uur wil ik met 300 man aftellen naar mijn verjaardag op de grote markt

Q: Maar Neal, niemand kent je. Waarom zouden ze in godsnaam op de verjaardag van een vreemde komen? Mensen hebben toch wel wat beters te doen.

A: Dat klopt. Daarom krijgt iedereen die op mijn verjaardag komt een cadeautje! Neal deelt uit. En uiteraard is iedereen ook getuige van de Neal Lewis superduper birthday show starring: Steven Stavast en jarige jop Neal Lewis.

Kom je ook op mijn partijtje? Stuur dan een mail naar: stationnoord@gmail.com Je krijgt meteen een uitnodiging terug gestuurd. Hopelijk tot dan.

HOE BEREIKEN WE MEER DAN 2000 MAN PUBLIEK?

Theater kan niet zonder een publiek. Maar hoe haal je in deze tijd een publiek bij elkaar? Er is zo veel te doen en zo veel te zien. We moeten concurreren met films, boeken, feesten, cafés, restaurants, noem maar op. Wij, Steven en Neal, hebben daarbij nog geen naam om op te drijven. We zijn met z’n tweeën, dus megaspektakel zit er niet in. Maar genoeg negativiteit. We hebben namelijk een aantal grote voordelen. We kunnen heel snel verplaatsen, we hebben zin en we willen alles doen. Alles om die mensen bij elkaar te halen.
Daarom denken we niet alleen in de ‘normale’ theatergebeurtenissen. In een theater, met een tribune. We proberen onszelf open te breken en andere mogelijkheden te vinden. Kan je bijvoorbeeld met theater langs de deuren? Kan je een voorstelling van een minuut maken voor bij een bushalte? Waar komen veel mensen bij elkaar? Waarvoor komen mensen bij elkaar? En hoe kan je theater maken voor die mensen?
We gaan ook Neal zijn verjaardag vieren op de Grote Markt op 20 september, 24.00 uur op de Grote Markt. Hoe maken we dat tot een theatraal feestje, is onze vraag nu. En hoe krijgen we zo veel mogelijk mensen daar bij elkaar?
Want iets maken is een ding, maar mensen ervoor bij elkaar krijgen is een tweede. Mensen zijn bijna te bereikbaar en daardoor eigenlijk minder makkelijk te verleiden. Ze worden al zo veel verleid. Wij zijn dus op zoek naar manieren om publiek te bereiken via alternatieve kanalen. Aan welke websites kunnen we onze weblog linken? Welke pers zou geïnteresseerd zijn om ons te volgen? Hoe krijgen we ‘exposure’?
Wij willen graag geholpen worden om onze weg te vinden. Wat zijn de plekken waar we niet aan denken waar we publiek kunnen vinden? En hoe bereiken we publiek dat niet van ons bestaan weet? Wie heeft er een feest voor 500 mensen binnenkort waar we kunnen spelen? Wie heeft er contacten bij de krant, radio, de billboardmakers, de busreclamebedrijven, noem maar op? Anything goes, everything helps.

NNF, hoe het was

Afgelopen vrijdag was het dan zover. Local Heroes op het Natural Networking Festival. Waar kun je beter bekendheid vergaren dan op een netwerkfestival...

Om half negen 's ochtends vertrokken we vol spanning en goede moed naar Drenthe. Na een mooie tocht door de bossen, over landweggetjes hobbelend, kwamen we aan op het festival terrein. Hier en daar een tentje of een caravan, een ronkende generator, een administratieve keet, een tiental tipi's, een huiskamer tent, enkele nog rokende vuurplaatsen en een stuk of wat mensen die net wakker zijn en verdwaasd zoeken naar de ontbijttent. Mijn eerste vraag was: "Is dit een networkingfestival???". Eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik meer pakken en stropdassen had verwacht. Een vreemd beeld dat ik mezelf had voorgehouden terwijl ik wist dat het niet zo zou zijn. We werden meteen aangesproken, we kregen meteen handjes geschud, iedereen is nieuwsgierig naar wat de ander doet. Echt netwerken dus.
Goed, we zouden om 11 uur en om 16 uur spelen maar door een miscommunicatie stonden we niet in het programma; om 11 uur hadden we welgeteld twee man publiek in de tent. Tijd voor een eigen campagne dus. We hebben een extra voorstelling ingelast om 14 uur en daar hadden we zowaar 12 man publiek! We konden losgaan. Losgaan in een kleine tent, zonder theatertechniek, zonder duisternis en met alleen een paar plastic stoeltjes als tribune. Dat is best raar als je gewend bent om in een theaterzaal te spelen. Je zit met je publiek echt in dezelfde ruimte. Afstand is er niet dus je betrekt ze constant in het spel. Door die open manier van spelen kwamen er ook telkens reacties uit de zaal. Zeker in de tweede voorstelling leverde dat interessante discussies op.
Ons stuk over faalruimte zoals hieronder beschreven sloeg de eerste keer behoorlijk goed aan. Mensen zaten te huilen van het lachen en vonden het fantastisch. De grote vraag is dus: Hebben we dan wel gefaald? Daarna hebben we met ons publiek gebrainstormd over hoe we onze doelen kunnen halen. Je weet wel onze Local Heroes doelen...
In de tweede voorstelling om 16 uur ging het heel anders. Het publiek reageerde veel sceptischer. Ze waren minder voor het vermaak gekomen dan ons eerste publiek en meer voor het onderwerp 'falen'. Dit leverde naar aanleiding van onze stukjes behoorlijke discussies op. 'Hoe kun je falen als je geen kader hebt?' en 'Jullie tarten de wetten van de natuur'.
Als je faalt in je opdracht om te falen, die ervoor bedoeld is om iets nieuws te vinden, en je vindt iets nieuws heb je gefaald. Maar als je slaagt in diezelfde opdracht en je vindt niets nieuws heb je ook gefaald. Hoe zullen we het zien? Faal je altijd? Of slaag je juist altijd?
Ons punt is dat er over het algemeen te weinig ruimte wordt genomen om te durven falen. En of wij nu hebben gefaald of niet en of we nog gaan falen of niet...
WIJ NEMEN DE RUIMTE!!!

LOCAL HEROES; falend naar de top.

OPROEP
Mensen die op het festival zijn geweest en onze voorstelling hebben gezien, willen jullie in een reactie aangeven wat er is blijven hangen? Wat heb je er aan gehad? Of niet? Wat was leuk? Wat was stom? En vooral, heb je er iets aan gehad? Plaats even een reactie of mail naar stationnoord@gmail.com

NNF

Vrijdag 7 september doen we twee workshops/performances op het Natural Networking Festival in Drenthe. We laten ons inspireren door 'FAALRUIMTE'. Is er in deze tijd van prestatiedwang nog ruimte om te falen? Hoe belangrijk is het om te falen? Wat levert falen op? Experimeneteren bestaat bij de gratie van falen. Penicilline bijvoorbeeld is ontdekt doordat een wetenschapper per ongeluk een stukje brood in een petri schaaltje liet vallen. Het brood beschimmelde, maar de bacteriën die erin zaten waren dood. Een meesterlijke ontdekking dankzij: falen!
We hebben gewerkt aan de klassieke scène uit de film 'When Harry met Sally' waarin Sally midden in een druk restaurant een orgasme faket. Floris gaat ons vrijdag een aantal onbekende opdrachten/beperkingen geven waarmee we de scène moeten spelen met als doel het te laten mislukken. Wat gaat dit opleveren? Waarschijnlijk niks, maar misschien wel iets briljants... Het is een spel. We hebben regels waar we ons aan moeten houden en gaan zien wat het ons op zal leveren.
Nieuwsgierig? Kom naar het Natural Networking Festival. www.naturalnetworkingfestival.com
Volgende week gaan we werken aan een performance voor de open dag van de Harmonie in Leeuwarden. Wat gaan we doen? We zien het volgende week. Misschien laten we ons inspireren door de geschiedenis van Simon&Garfunkel... Naar het schijnt hebben de zo lief uitziende en zoet overkomende jongens een tijd lang vreselijk ruzie gehad. Softe liedjes zingen over liefde op het podium en ondertussen elkaar wel neer kunnen schoppen...

Hoe dan ook, we zijn hard aan het werk, onze doelen zoals hieronder zijn nog lang niet bereikt. Maar we blijven bezig, we gaan door en we geven nooit op!
Tot gauw alemaal! Groeten van Steven.

Publieksteller (filmpje)

Zondag 2 september hebben we ons eerste publiek bereikt tijdens de open dag van het Grand Theatre. Onze doelen komen dichterbij....

Local Heroes

Mijn naam is Steven Stavast. Deze week ben ik begonnen bij Station Noord in het project Local Heroes. Samen met Neal Lewis en Floris van Delft ga ik proberen om in acht weken tijd een locale bekendheid te worden. We mogen doen wat we willen maar we moeten zelf ons publiek vinden. Geen vooraf geregelde voorstellingen dus maar zelf zoeken naar mensen die ons willen of zullen zien.
We hebben ons laten inspireren door de film ‘The 5 obstructions’ van Lars von Trier. Naar aanleiding van die film hebben we onszelf opdrachten gegeven en doelen die we moeten bereiken.

Doelen:
-minstens 2000 man publiek bereiken,
-4x in de krant komen,
-1x op tv,
-4x in de schouwburg staan,
-20 mensen laten huilen,
-20 nieuwe filmpjes op Youtube plaatsen,
-3 theaterklassiekers gebruiken,
-3 filmklassiekers

...en die lijst mag groeien. Dus als u nog ideeën heeft, dan kunt u die naar ons mailen op stationoord@gmail.com.

De eerste paar weken van ons project hebben we iedere week een doel in de vorm van een locatie waar wij een performance zullen verzorgen. Tijdens het voorbereiden van die ‘subdoelen’, zal ik maar zeggen, zullen we altijd bezig blijven met ons ‘hoofddoel’: Hoe word ik een Local Hero....
We willen graag dat u naar ons komt kijken en ons helpt om onze doelen te verwezenlijken. Daar krijgt u natuurlijk iets voor terug! Wij zullen ten alle tijden al onze theatrale en artistieke kwaliteiten inzetten om u te vermaken. En die kwaliteiten hebben we! U zult nooit met een saai of leeg gevoel de dag voortzetten na een ontmoeting met ons.
We zijn de komende weken op een meerder plaatsen te vinden. Onderstaand vindt u een lijst met de locaties waar wij u zullen vermaken.

Wilt u ons zien? Wilt u ons iets vragen? Wilt u ons bij u thuis hebben? Wilt u ons uitnodigen voor een groot feest (met veel publiek dus)? Wilt u ons wegwijs maken in het Noorden? Wilt u ons voorstellen aan mensen die we zeker moeten ontmoeten? MAIL ONS DAN OP stationnoord@gmail.com.

Dit is onze AGENDA voor de komende weken. Hier zijn we te vinden:

Zondag 2 september Open dag Grand Theatre
Vrijdag 7 september Natural Networking Festival Drenthe
Zaterdag 15 september De Harmonie Leeuwarden,
Donderdag 20 september 24.00 uur, Grote Markt, verjaardag van Neal
Vrijdag 5, Zaterdag 6, en Zondag 7 oktober Landschapsproject PeerGroup

Steven Stavast en Neal Lewis(Station Noord), de eerste bloggers van het GT Weblog.

De eerste bloggers van het Grand Theatre Weblog zijn de jongens van Station Noord, Steven Stavast en Neal Lewis. De twee net afgestudeerde theatermakers zullen u het komende seizoen op de hoogte houden van al hun belevenissen hier in het noorden.

Wilt u persoonlijk kennis met hun maken dan ben u van harte welkom op de open dag van het Grand Theatre aanstaande zondag 2 september(van 13.00- 17.00).