Zo...

dat was dan het einde van ons project local heroes. Hoe staat het met onze doelen? Spijtig genoeg hebben we er niet al te veel gehaald. Geen om precies te zijn. D’r zijn echter vele doelen die ik nooit gesteld heb maar wel heb gehaald.

- 90 tosti’s geconsumeerd (270 tussen ons drieën)
- 50 A-4’tjes materiaal niet benuttigd
- 22 A-4’tjes materiaal wel benuttigd
- 22 keer gespeeld
- 1 testikel gekneusd
- 3 maal onderkoeld geweest
- 4 keer verdwaald geweest in mijn nieuwe stad
- na 12 weken nog altijd woningzoekend (hint hint)

Nou wie doet het me na? Maar ben ik inmiddels een lokale bekendheid geworden?
Eens even kijken; we hebben in 5 weken vier verschillende voorstellingen gemaakt waarvan we er een 11 keer in 4 uur gespeeld hebben (op zichzelf al een eervolle vermelding waard). We hebben in het midden van nergens gespeeld. Op de open dag van de harmonie. We hebben mijn verjaardag op de grote markt gevierd, en tegelijkertijd een apres-skihuthit gelanceerd. Weer een keer in het midden van nergens gespeeld. En vervolgens een voorstelling gemaakt met de megalomane titel “Bigger than Jezus”.

Zoals jullie begrijpen kan ik nu niet meer zonder security over straat. De laatste keer dat ik er eventjes alleen tussen uit glipte werden de kleren van mijn lijf gerukt door gillende meisjes (geen onaangename ervaring trouwens). Gelukkig kan ik met deze roem omgaan. Dit in tegenstelling tot mijn collega Steven die naar Australië is gevlucht om zich om te scholen tot stuntman, in de hoop dat dit allemaal ooit overwaait.

Genoeg fictie, tijd voor de werkelijkheid. Ik ben net zo beroemd als de dag dat ik hier kwam. Soms probeer ik mensen lang en indringend aan te staren om ze een beetje tijd te geven voor het herkennings proces. “Als ik ze even tijd geef herkennen ze me vast wel” denk ik dan. Ik zal hem even volgen tot het hem weer te binnen schiet dat ik die jongen van Local Heroes ben, de lange van de twee, je weet wel die leuke. Na drie arrestaties en een heleboel mensen die armenzwaaiend over straat renden, gillend “wie ben je! Wat moet je van me! Laat me met rust! Ik heb je m’n geld al gegeven!”, moest ik toch de conclusie trekken dat de lokaalheid van mijn bekendheid niet verder reikt dan een straal van 1 centimeter om me heen. Binnen die straal echter kent ook echt iedereen me.

Onze doelen zijn dan niet gehaald… maar het eindresultaat mag er zijn. Bigger than Jezus (afgezien van het feit dat de voorstelling ergens over Jezus gaat was het ook een wanhopige publiciteits poging. Woedende christenen met fakkels en hooivorken die evenbeelden van jezelf verbranden is altijd een garantie voor veel media exposure). In pak em weg een uur is het publiek er getuige van dat ik Steven een masterclass geef in groter dan Jezus te zijn. En voor degene die de voorstelling niet gezien hebben. Maak je geen zorgen. Hij gaat nog t.z.t opgevoerd worden. Want ik zal niet rusten tot dat ik Steven groter heb gemaakt dan Jezus.