donderdag 29 maart 2012

Kant noch wal...

Mevrouw A: 'En als jij dan die beurs krijgt... Stel je voor, je krijgt die beurs... Je gaat die master doen in Brussel... Waar komt je dan mee terug. Naar hier. Naar Nederland?'

Stilte.

Teddy: Een goede voorstelling?

Stilte.

Mevrouw A: "...Ja...O.K.. Maar er moet toch 'meer' zijn. Je neemt toch, neem ik aan, 'meer' mee...'

Stilte.

Teddy: Twee goede voorstellingen?

Lange stilte.

O! Nee! Haha HAHAHA. Ik begrijp wat u bedoeld...

Stilte.

Ik begrijp u. Ik neem 'meer' mee inderdaad. Natuurlijk. Een momentje hoor ik moet even overschakelen naar het inhoudelijke dan. Want dat... Ja. Wacht even hoor!

Stilte.

Mag ik u een voorbeeld geven?

En toen heb ik een voorbeeld gegeven die kant noch wal sloeg. Kant noch wal... en ik was ze kwijt. De jury. De jury die ik hoopte te motiveren om mij een beurs te schenken om in het buitenland een master te gaan doen. Een master regie. Oh! Ik had zoveel gekund.Ik had grappig kunnen zijn. Gevat. Goede, slimme, overtuigende dingen kunnen zeggen. Ik heb verschillende barmannen van de Rumba zelfs zo ver gekregen dat ze zeiden: 'Jij moet echt die beurs krijgen! Daar hebben we pas wat aan!' Maar in theorie lokaal 3 te Arnhem, waar het gebeuren moest, gebeurde niks wat ook maar een klein beetje leek op wat er gebeuren moest. 

Wat ging er nou mis? Ik had me nog wel zo voorbereid op een super goed gesprek. Had uren aan mijn boekje met foto's geknutseld. Me niet teveel voorgenomen, niet teveel verwachtingen geschept van tevoren zodat ik eerlijk en in dialoog die motivatie op gang kon brengen. Maar er kwam geen gesprek. 'GO!' Zeiden ze... En daar ging ik.
Achteraf denk ik aan alles wat ik had kunnen doen. 
Ik had op mijn stoel kunnen gaan staan en kunnen zingen:

'Dames en Heren. Ja! Dames en Heren,
geef mij toch die beurs, dan kan ik weer leren!
Regie is heel lastig, regie is heel mooi,
Schenk mij de beurs dan wordt ik geen lichtekooi!'

Ik had halverwege kunnen zeggen: 'Sorry, ik ben niet echt concreet hè...? Ik ben een beetje zenuwachtig geloof ik. Zou ik u wat mogen voorlezen?'
En dan had ik een stukje uit de toverberg voorgelezen.

Of ik had ook abrupt kunnen opstaan, m'n haar naar achteren kunnen gooien en kunnen zeggen: 'ZEG, Pardon! Hier ben ik niet, helemaal niet, voor naar Arnhem gereisd. Dit is niet mijn idee van een goed gesprek! Wilt u mij alstublieft niet verwarren met opmerkingen over 'dat er geen regie-studies bestaan' en kunnen wij het hebben over de brief waar ik zo ontzettend hard aan heb gewerkt! Het is moeilijk om uit te leggen wat ik mee zal nemen uit Brussel maar ik weet wel dat verdieping in het regisseren en in de samenwerking, iets is wat meer mensen zouden moeten doen. Een goede samenwerking is niet makkelijk. Regisseren is niet makkelijk. En ik heb voorstellingen in mijn kop die mensen gaan aanspreken. Ze zijn entertainend, aantrekkelijk, verrassend en spannend en er zullen wachtrijen tot het einde van de straat, met hekken eromheen staan voor de tickets. Dit is echt waar! Dit gaat gebeuren! Ik heb er zelf over gedroomd! En ik zal u niet teleurstellen. Ik zal dag en nacht hard werken en op een dag mijn toverformule gevonden hebben en dan zal nooit meer iemand durven fluisteren dat toneel aan het sterven is. Niemand zal dat zelfs maar kunnen denken omdat het zo LEVEND is. En de Nederlander word fantasievoller en vrijer en kritischer. En slimmer! Nog slimmer! En mensen zullen meer gaan zingen op hun Vespa en alle kassa juffrouwen dragen blauwe mascara en knipperen lief en in slow motion met hun wimpers als ze vragen of u ook zegels wil voor het tonil.'





Geen opmerkingen: