donderdag 29 maart 2012

Kant noch wal...

Mevrouw A: 'En als jij dan die beurs krijgt... Stel je voor, je krijgt die beurs... Je gaat die master doen in Brussel... Waar komt je dan mee terug. Naar hier. Naar Nederland?'

Stilte.

Teddy: Een goede voorstelling?

Stilte.

Mevrouw A: "...Ja...O.K.. Maar er moet toch 'meer' zijn. Je neemt toch, neem ik aan, 'meer' mee...'

Stilte.

Teddy: Twee goede voorstellingen?

Lange stilte.

O! Nee! Haha HAHAHA. Ik begrijp wat u bedoeld...

Stilte.

Ik begrijp u. Ik neem 'meer' mee inderdaad. Natuurlijk. Een momentje hoor ik moet even overschakelen naar het inhoudelijke dan. Want dat... Ja. Wacht even hoor!

Stilte.

Mag ik u een voorbeeld geven?

En toen heb ik een voorbeeld gegeven die kant noch wal sloeg. Kant noch wal... en ik was ze kwijt. De jury. De jury die ik hoopte te motiveren om mij een beurs te schenken om in het buitenland een master te gaan doen. Een master regie. Oh! Ik had zoveel gekund.Ik had grappig kunnen zijn. Gevat. Goede, slimme, overtuigende dingen kunnen zeggen. Ik heb verschillende barmannen van de Rumba zelfs zo ver gekregen dat ze zeiden: 'Jij moet echt die beurs krijgen! Daar hebben we pas wat aan!' Maar in theorie lokaal 3 te Arnhem, waar het gebeuren moest, gebeurde niks wat ook maar een klein beetje leek op wat er gebeuren moest. 

Wat ging er nou mis? Ik had me nog wel zo voorbereid op een super goed gesprek. Had uren aan mijn boekje met foto's geknutseld. Me niet teveel voorgenomen, niet teveel verwachtingen geschept van tevoren zodat ik eerlijk en in dialoog die motivatie op gang kon brengen. Maar er kwam geen gesprek. 'GO!' Zeiden ze... En daar ging ik.
Achteraf denk ik aan alles wat ik had kunnen doen. 
Ik had op mijn stoel kunnen gaan staan en kunnen zingen:

'Dames en Heren. Ja! Dames en Heren,
geef mij toch die beurs, dan kan ik weer leren!
Regie is heel lastig, regie is heel mooi,
Schenk mij de beurs dan wordt ik geen lichtekooi!'

Ik had halverwege kunnen zeggen: 'Sorry, ik ben niet echt concreet hè...? Ik ben een beetje zenuwachtig geloof ik. Zou ik u wat mogen voorlezen?'
En dan had ik een stukje uit de toverberg voorgelezen.

Of ik had ook abrupt kunnen opstaan, m'n haar naar achteren kunnen gooien en kunnen zeggen: 'ZEG, Pardon! Hier ben ik niet, helemaal niet, voor naar Arnhem gereisd. Dit is niet mijn idee van een goed gesprek! Wilt u mij alstublieft niet verwarren met opmerkingen over 'dat er geen regie-studies bestaan' en kunnen wij het hebben over de brief waar ik zo ontzettend hard aan heb gewerkt! Het is moeilijk om uit te leggen wat ik mee zal nemen uit Brussel maar ik weet wel dat verdieping in het regisseren en in de samenwerking, iets is wat meer mensen zouden moeten doen. Een goede samenwerking is niet makkelijk. Regisseren is niet makkelijk. En ik heb voorstellingen in mijn kop die mensen gaan aanspreken. Ze zijn entertainend, aantrekkelijk, verrassend en spannend en er zullen wachtrijen tot het einde van de straat, met hekken eromheen staan voor de tickets. Dit is echt waar! Dit gaat gebeuren! Ik heb er zelf over gedroomd! En ik zal u niet teleurstellen. Ik zal dag en nacht hard werken en op een dag mijn toverformule gevonden hebben en dan zal nooit meer iemand durven fluisteren dat toneel aan het sterven is. Niemand zal dat zelfs maar kunnen denken omdat het zo LEVEND is. En de Nederlander word fantasievoller en vrijer en kritischer. En slimmer! Nog slimmer! En mensen zullen meer gaan zingen op hun Vespa en alle kassa juffrouwen dragen blauwe mascara en knipperen lief en in slow motion met hun wimpers als ze vragen of u ook zegels wil voor het tonil.'





vrijdag 23 maart 2012

Alles is echt ' '

Het blad Mister Motly staat deze maand in het teken van 'de roes en alles is echt'... Alles wat er in staat is boeiend. Vind ik boeiend. Ik vind het een mooi thema. Het is een echte aanrader als je geïnteresseerd bent in verschillende realiteiten en kortstondige geluksmomenten waar je wel voor zou willen sterven. God wat een grote woorden. Sterven...
Ik heb vandaag een hunebed gezien! Een echte hunebed. En een mevrouw die haar hond aan het uitlaten was aan wie we vroegen hoe het eigenlijk zat met die hunebedden stond gelijk 'aan' en begon me toch een verhaal... 'Dat het uitlegbordje gesloopt was door "de jeugd" en dat het een graf was/is dat er nog steeds lijken onder liggen', etc, etc. mijn dag kon NIET meer stuk! Daarna hebben we de voorstelling weer gespeeld voor Drentse kinderen en ik vond ze zo aandachtig en lief. Ze waren stil en met grote ogen keken ze naar het verhaal. Ze vonden de dingen mooi en grappig en soms ook 'goed'. En ik ben echt niet cynisch als ik zeg dat ik mij vandaag echt absolut nuttig voelde.


We spelen!!! Met ijsjes, met ballen, onze kleren, onze haren, we spelen!!!


When i Grow up

When I grow up, I want to be a forester
Run through the moss on high heels
That’s what I’ll do, throwing out boomerang
Waiting for it to come back to me


When I grow up, I want to live near the sea
Crab claws and bottles of rum
That’s what i’ll have staring at the seashell
Waiting for it to embrace me

I put my soul in what I do
Last night I drew a funny man
with dark eyes and a hanging tongue
It goes way bad, I never liked a sad look
From someone who wants to be loved by you
I’m very good with plants
When my friends are away
they let me keep the soil moist
On the seventh day I rest
for a minute or two
then back on my feet and cry for you oooh oh
You’ve got cucumbers on your eyes
Too much time spent on nothing
waiting for a moment to arise
The face in the ceiling and arms too long
I wait for him to catch me


Waiting for you to embrace me

Lyrics by Fever Ray

When i grow up...


dinsdag 13 maart 2012

Hands in the... AIR!!!


UH! HANDEN IN DE LUCHT!

Ik heb stiekem het vorige stukje gewist omdat ik het ineens weer heel stom en uitleggerig vond.

Die kuttaal staat voor mij zo vaak voor uitleggerigheid. 

Man: Uitleggerig? Ik vind het helemaal niet uitleggerig. Ik ben juist mijn uitlegboekje onder m’n stoel met m’n schoen aan het proberen te vinden.
Vrouw: SSST. Zo kan ik het niet volgen Sjaak.

Het is hoe het is. Het zit hoe het zit. (O.M.G!)
Maar uiteindelijk is en zit het natuurlijk net allemaal helemaal wat anders. 
Plop.
Mooi hè! Oh, dat vind ik zo mooi aan alles. 

Alles wat ik schrijf staat zo vast. Vreselijk. 
O jee.
Ik ga dit zometeen ook weer wissen denk ik.

O! EN raakt iemand al geïnteresseerd in.............................
de voorstelling die ik aan het maken ben?
Nee?
JA! Daar achterin! 
...
U stak toch uw hand op? 
...
O, u deed gewoon uw arm omhoog... Nee! dat is helemaal oke. Dat mag natuurlijk allemaal hier. Bij mij mag alles. Echt waar. Iedereen is helemaal vrij om te doen en laten wat ie maar wil.
 



maandag 12 maart 2012

Uh DRUGS. Cotton candy laced in gold. Stack that money, sushi roll. Bottles up, feeling throw'd. V.I.P. it overload.


MY WORLD.

We zijn vrij!


Wij zijn vrij.  .