Door de drukte voor de eerste AFDAK, is deze blog ons knal uit het hoofd geschoten. Maar nu de storm is gaan liggen in de zetel, komt hier het laatste bericht.
'Het is echt gebeurd. Niets is zomaar. Niets gebeurt zomaar. Alles is geconcipieerd.’ Jozef van den Berg
-------------------------------------------------------------------------------------
Begin - midden - einde - .
Door het overrompelende vogelgeluid en onvoorspelbaar ruisen van de wind in het bos gooiden we onze soundscape bij aankomst meteen uit de voorstelling. Ook ons lichtplan haalde het niet van de zon die in vlagen doorheen de bomen scheen.
AFDAK werd een verstilde voorstelling, een aaneenschakeling van beelden waarbij het publiek zijn eigen zelveren nodig had om door te fantaseren.
Sommigen zagen in ons twee eekhoorntjes die elkaar niet zien, anderen een hoofd langs de binnenkant of een huis dat opzoek is naar een bewoner en nog anderen zagen niets. AFDAK werd een schuilplaats voor een uitgesproken publiek.
Zichtbaar aanwezig in de studio: -
Onzichtbaar aanwezig: al de dagen dat wij daar waren,(on)gedierte, radiogolven en God?
Hoogtepunt van 17 tot 25 juni: trouw publiek in de vorm van een 'Vlaamse gaai'. Deze vogel vloog elke dag doorheen onze speelplek alsof hij ons had horen praten. Uiteindelijk speelden we dan toch met 3 Vlamingen.
-------------------------------------------------------------------------------------
Voila. Dat was het! AFDAK en het ganse 'Station Noord' zitten er op. Met volle buiken keren wij landinwaarts en zijn in september met een deel van onze 'Station Noord' periode te zien bij het Huis van Bourgondië in Maastricht. Alvast WELKOM! Verder merci voor het lezen, het gaat u goed/beter en tot.. jawel snel!
Groet
Tom en Judith.
p.s: de optimistische armband van Tom is gebroken, daarbij besluiten wij dat het niet werkt en gaan optimistisch verder (als vervanging draagt Tom in zijn rechter broekzak een steen met zich mee).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten