woensdag 4 februari 2009
Advertentie Via Appia
Ook al is de inhoud van onze kas beperkt, toch heeft Via Appia kans gezien een mini advertentie te zetten in de Groene Amsterdammer. Zie hier het resultaat. Onze eerste advertentie.
maandag 2 februari 2009
Een poging om te verwoorden
Wie zijn de lezers van dit fabelachtige weblog.
Wie zijn de bezoekers van een voorstelling die je maakt.
We repeteren voor een publiek waarvan we nooit weten of ze eigenlijk wel
geinteresseerd zijn in wat we maken. Zijn het wel onderwerpen waar ze iets
mee kunnen.
Betrokkenheid bij in ieder geval de wereld waar je in leeft is een noodzakelijkheid.
Theater is een kunstvorm die bestaat bij de gratie van zijn publiek en dient daar dus
misschien ook wel rekening mee te houden. Zich er in elk geval door te laten beinvloeden.
Het is oktober en het eerste project dat mij aangeboden word om aan deel te nemen is
'Amen is af' bij de Peergroup. Een locatie voorstelling in het dorpje Amen.
Wat! Timmeren?, Doekje spannen, oven opstoken en allemaal buiten. Het is winter jongens!
Brooddeeg kneden en waanzinnig vage besprekingen bijwonen.
Nou ja ik ben klaar met school en geniet overal wel van, heerlijk buiten. Maf klein Drents dorp.
Dan opzoek naar materiaal. Het dorp in kaart brengen, praten met bewoners. Sally en ik zetten onze eerste stappen, door met Mientje te praten. Een oude vrouw die haar leven lang al in Amen woont. Een ontmoeting met het onbekende, levert ons een enorme energie op en enthousiasme.
Ja het onbekende is aantrekkelijk en genereus, maar wat zijn de consequenties.
We zuigen ons vol met verhalen en uiteindelijk beland ik voor 3 dagen op een boederij. Full-time. Elke avond dagboekje aanleggen. Werken. En leuk dat het was. Daaruit vloede uiteindelijk een deel van de voorstelling. Het verhaal word lang.......dus...
Uiteindelijk staat er een voorstelling, waarop je kritiek kan geven. Maar een voorstelling met een verhaal! Met draagkracht vanuit een heel dorp en een voorstelling die voor onze ogen een dorp in beweging zet! Het proces is belangrijker dan de uiteindelijke voorstelling. De voorstelling is een middel. Een pracht middel, maar o wat is het proces mooi en wat zijn mensen bizar verschillend. Een maand later staan we met een door Henri Alles gemaakte krant met z'n ALLEN terug in het dorp een sloot koffie te verwerken. Lang leve het leven.
Nu ben ik vollop bezig met de wereld om mij heen. Hoe steekt dit Groningse landschap in elkaar. Wat zijn nou eigenlijk de beeldbepalende bedrijven in de regio. Waar zijn de mensen te vinden die theater of kunst een warm hart toedragen. Zijn er mogelijkheden om het theater op een andere manier te financieren. Om een eigen gezelschap op te richten, dat zich ondernemend opstelt. Is het mogelijk om zonder je ziel te verkopen. Toch mooie dingen ook voor bedrijven te maken. Want als we er zelf bij zijn kunnen we toch gewoon goeie voorstellingen maken.
Alles door elkaar levert 'Via Appia theatergezelschap' op. We komen terecht op de Miljonairs Fair en op dit moment maken we onze eerste 'Pilot' voorstelling.
Een voorvertoning vind binnenkort plaats.
Nieuwsgierig: www.via-appia-theater.com bied al iets meer informatie, later hopelijk nog meer.
IJbert
Wie zijn de bezoekers van een voorstelling die je maakt.
We repeteren voor een publiek waarvan we nooit weten of ze eigenlijk wel
geinteresseerd zijn in wat we maken. Zijn het wel onderwerpen waar ze iets
mee kunnen.
Betrokkenheid bij in ieder geval de wereld waar je in leeft is een noodzakelijkheid.
Theater is een kunstvorm die bestaat bij de gratie van zijn publiek en dient daar dus
misschien ook wel rekening mee te houden. Zich er in elk geval door te laten beinvloeden.
Het is oktober en het eerste project dat mij aangeboden word om aan deel te nemen is
'Amen is af' bij de Peergroup. Een locatie voorstelling in het dorpje Amen.
Wat! Timmeren?, Doekje spannen, oven opstoken en allemaal buiten. Het is winter jongens!
Brooddeeg kneden en waanzinnig vage besprekingen bijwonen.
Nou ja ik ben klaar met school en geniet overal wel van, heerlijk buiten. Maf klein Drents dorp.
Dan opzoek naar materiaal. Het dorp in kaart brengen, praten met bewoners. Sally en ik zetten onze eerste stappen, door met Mientje te praten. Een oude vrouw die haar leven lang al in Amen woont. Een ontmoeting met het onbekende, levert ons een enorme energie op en enthousiasme.
Ja het onbekende is aantrekkelijk en genereus, maar wat zijn de consequenties.
We zuigen ons vol met verhalen en uiteindelijk beland ik voor 3 dagen op een boederij. Full-time. Elke avond dagboekje aanleggen. Werken. En leuk dat het was. Daaruit vloede uiteindelijk een deel van de voorstelling. Het verhaal word lang.......dus...
Uiteindelijk staat er een voorstelling, waarop je kritiek kan geven. Maar een voorstelling met een verhaal! Met draagkracht vanuit een heel dorp en een voorstelling die voor onze ogen een dorp in beweging zet! Het proces is belangrijker dan de uiteindelijke voorstelling. De voorstelling is een middel. Een pracht middel, maar o wat is het proces mooi en wat zijn mensen bizar verschillend. Een maand later staan we met een door Henri Alles gemaakte krant met z'n ALLEN terug in het dorp een sloot koffie te verwerken. Lang leve het leven.
Nu ben ik vollop bezig met de wereld om mij heen. Hoe steekt dit Groningse landschap in elkaar. Wat zijn nou eigenlijk de beeldbepalende bedrijven in de regio. Waar zijn de mensen te vinden die theater of kunst een warm hart toedragen. Zijn er mogelijkheden om het theater op een andere manier te financieren. Om een eigen gezelschap op te richten, dat zich ondernemend opstelt. Is het mogelijk om zonder je ziel te verkopen. Toch mooie dingen ook voor bedrijven te maken. Want als we er zelf bij zijn kunnen we toch gewoon goeie voorstellingen maken.
Alles door elkaar levert 'Via Appia theatergezelschap' op. We komen terecht op de Miljonairs Fair en op dit moment maken we onze eerste 'Pilot' voorstelling.
Een voorvertoning vind binnenkort plaats.
Nieuwsgierig: www.via-appia-theater.com bied al iets meer informatie, later hopelijk nog meer.
IJbert
Abonneren op:
Posts (Atom)